Płatności podatku od nieruchomości następują w cyklach kwartalnych do 15 dnia miesiąca:
- marca
- maja
- września
- listopada
Aby w pełni odnieść normy do określonego przypadku należy najpierw odnieść się do konkretnego przepisu związanego z odpowiednim działem prawa. W opisywanym przykładzie, który dotyczy nieruchomości pomijając na razie kwestie podatkowe musimy odnieść się więc do prawa budowlanego definiującego pojęcie budowli.
W świetle przepisów z definicji tej wynika że Budowlą jest obiekt budowlany, który nie jest budynkiem lub obiektem małej architektury, taki jak „obiekty liniowe, lotniska mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń), oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.”
Odnosząc się do wyżej wskazanej definicje zauważamy jednocześnie iż nie są w niej ujęte budynki przeznaczone na cele prowadzenia działalności gospodarczej a więc osoby będące ich posiadaczami zobligowani są do płacenia podatku od nieruchomości. Należy przy tym pamiętać, że przepisy nie mówią jasno jaki podatek musi uiścić właściciel nieruchomości. Mówią jedynie, że jego wartość ustalana jest na posiedzeniach rady gminy i musi być obliczana na podstawie wartości ustalonej w uchwale rady gminy o podatkach na dzień 1 stycznie roku podatkowego którego podatek dotyczy. Wartość tą znajdziemy w ewidencji środków trwałych. Odnosząc się do powyższej treści zaznaczyć trzeba także, że ustawa o podatkach lokalnych narzuca ograniczenie w postaci górnej granicy – nie może ona przekroczyć 2% ustalonej stawki podatku.