O tym, że telefon komórkowy jest niezbędnym narzędziem pracy każdego przedsiębiorcy nie trzeba nikogo przekonywać. Zakup aparatu można więc bez żadnych wątpliwości zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów – ale tylko w przypadku telefonów, których wartość początkowa nie przekracza kwoty 10 tys. zł (netto w przypadku czynnych podatników VAT oraz brutto w przypadku podatników zwolnionych z VAT). Należy to zrobić na podstawie faktury otrzymanej podczas zakupu aparatu.
Kiedy telefon komórkowy podlega amortyzacji?
Do 31 grudnia 2017 r. amortyzacja była konieczna wobec środków trwałych o wartości powyżej 3,5 tys. zł – od 1 stycznia br. granicę tę podniesiono do 10 tys. zł i dotyczy ona również telefonów komórkowych, choć – nie oszukujmy się – tak drogie modele są rzadkością. Jeśli jednak przedsiębiorca zdecyduje się na zakup aparatu o wartości powyżej 10 tys. zł, powstaje obowiązek wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych i amortyzowania w czasie. Do wyboru są cztery metody: liniowa, liniowa przyspieszona, liniowa indywidualna oraz degresywna.
Warto jeszcze przypomnieć, jakie warunki musi spełnić telefon komórkowy, by mógł zostać uznany za środek trwały. Musi więc:
- stanowić własność (lub współwłasność) przedsiębiorcy,
- być kompletny i zdatny do użytku,
- mieć przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok,
- być użytkowany tylko i wyłącznie na cele prowadzonej działalności.