Zgodnie z rozporządzeniem ministra pracy z 28 maja 1996 r. o zakresie prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobie prowadzenia akt osobowych pracownika, dokumentacja pracownicza powinna składać się z trzech części:
- część A – dokumenty pracownika zgromadzone w związku z ubieganiem się przez niego o zatrudnienie,
- część B – dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy oraz przebiegu zatrudnienia,
- część C – dokumenty związane z ustaniem zatrudnienia.
Jeśli chodzi o zawartość poszczególnych części dokumentacji pracowniczej, to powinny w nich znajdować się:
- w części A – kwestionariusz osobowy (ewentualnie CV), kopie świadectw pracy z poprzednich miejsc zatrudnienia, orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku, dyplomy i świadectwa potwierdzające posiadające kwalifikacje, orzeczenie o niekaralności itp.,
- w części B – umowa o pracę wraz z zakresem obowiązków pracownika, pisemne potwierdzenie o zapoznaniu się z regulaminem pracy, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia BHP, oświadczenia pracownika będącego rodzicem lub opiekunem dziecka o korzystaniu z przysługujących mu z tego tytułu uprawnień, dokumenty dotyczące powierzenia pracownikowi mienia firmy (np. służbowego telefonu czy komputera), dokumenty związane z podnoszeniem kwalifikacji przez pracownika, orzeczenia lekarskie związane z badaniami okresowymi itp.,
- w części C – oświadczenie o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy, kopia wydanego świadectwa pracy, ewentualna umowa o zakazie konkurencji.
Poza dokumentacją określoną w rozporządzeniu ministra pracy, pracodawca ma obowiązek samodzielnie prowadzić inne ewidencje dotyczące każdego pracownika z osobna. Są to:
- dokumentacja dotycząca chorób zawodowych, wypadków przy pracy oraz w drodze do pracy i związanych z tym świadczeń,
- karta ewidencji czasu pracy,
- lista wypłacanego wynagrodzenia,
- karta ewidencyjna przydziału odzieży i obuwia roboczego (jeśli wymaga ich rodzaj wymaganej pracy),
- rejestr prac ze szkodliwymi substancjami,
- ewidencja pracowników młodocianych.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, pracodawca ma obowiązek przechowywać dokumentację pracowniczą w formie papierowej przez 50 lat od momentu ustania stosunku pracy. Nawet jeśli dokumenty są przechowywane w formie elektronicznej, to i tak trzeba je posiadać jako tradycyjne kartoteki. Dopiero po upływie tego czasu mogą zostać zniszczone. Jeśli wcześniej pracodawca ogłosi upadłość lub zostanie postawiony w stan likwidacji, musi wskazać inny podmiot, który będzie przechowywał dokumenty przez wymagany czas.