Forma pisemna umowy decyduje o jej ważności

Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że praktycznie za każdym razem wykonując różnorakie transakcje stajemy się jedną ze stron umowy.

Doskonale obrazującym to przykładem jest oczywiście dokonywanie codziennych zakupów w sklepie, zakup paliwa na stacji benzynowej czy też biletów komunikacji miejskiej. Mamy tutaj do czynienia jednak z jej formą niepisemną. Dzieje się tak dlatego, ponieważ produkty które kupujemy są stosunkowo niskiej wartości. Nie zawsze mamy też możliwość jej zawarcia. Dowodem zakupu zwykle jest tutaj paragon fiskalny bądź też faktura.

Zgodnie z art. 60 KC mówiącym że „wola osoby dokonującej czynności prawnej za wyjątkiem wyjątków znajdujących się w ustawie może być wyrażona przez każde jej zachowanie które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny w tym również w postaci elektronicznej (oświadczenie woli)”.

Ten przepis jednak nie ma zastosowania do kontaktów pomiędzy przedsiębiorcami. W ich przypadku forma pisemna zawieranych umów jest obligatoryjną. Mająca formę pisemną umowa określa bowiem wzajemne prawa i obowiązki podmiotów które ją zawarły a więc tym samym znacznie łatwiej będzie stronom dochodzić swoich praw w przypadku nienależytego wywiązania się z jej warunków jednej ze stron. Co więcej – przepisy prawne traktują umowy w sposób obligatoryjny zmuszając nie jako ich strony do zawierania umów na piśmie – bez zachowania formy pisemnej zawierana umowa może nie nosić jej znamion (rygor nieważności) a więc strony nie muszą wywiązywać się z jej postanowień jeżeli tam mówią przepisy szczególne.