Delegacja a relokacja - różnice

Terminy takie jak delegacja i relokacja niejednokrotnie są mylone, a tym samym używane niezgodnie z sytuacją, która nastąpiła lub dopiero ma nastąpić.

Właściwe określenie czynności, jakie wykonać ma pracownik, określa zakres świadczeń, jakie mu przysługują z powodu wyjazdu, a także nakłada na pracodawcę obowiązki. Warto więc poznać różnice między tymi dwoma pojęciami.

Delegacja

Delegacja dla pracownika oznacza podróż służbową. Terminu tego używa się, gdy pracownik chwilowo, na wyraźne polecenie pracodawcy zostaje odesłany do pełnienia obowiązków w innym miejscu. Warto przy tym pamiętać, że główną cechą każdej delegacji jest jej incydentalność, a więc tymczasowość. W związku z tym pracownik, który zostaje oddelegowany, odbywa krótką podróż do innego miejsca, niebędącego tym, w którym pracuje na co dzień. Pracodawca może wydać pracownikowi polecenie, w myśl którego będzie musiał on wyjechać w podróż służbową. Osoby, które wg przepisów prawa mogą odmówić wyjazdu służbowego, to kobiety będące w ciąży albo ci, którzy muszą opiekować się dzieckiem do lat czterech. Koszty wynikające z delegacji pokrywa w całości pracodawca. Dotyczą one kosztu noclegu, dojazdu i wyżywienia. Zmiany w umowie o pracę nie są konieczne ani wymagane, gdy w grę wchodzi podróż służbowa.

Relokacja

Relokacja ma miejsce wtedy, gdy pracownik zostaje oddelegowany. Jest to poważna zmiana i polega ona na zmianie miejsca pracy na stałe. Pracownik przeprowadza się wówczas do innego państwa lub kraju. W tym przypadku niezbędne jest wprowadzenie zmian w umowie o pracę. Pracownik musi otrzymać od pracodawcy wypowiedzenie zmieniające. Wyjątkiem jest sytuacja, w której oddelegowanie nie będzie trwało dłużej niż trzy miesiące. Termin ten dotyczy całego roku kalendarzowego łącznie. Jeśli wynagrodzenie za pracę nie ulegnie zmianie oraz gdy obowiązki pracownika nie będą wykraczały poza jego kwalifikacje, to wypowiedzenie nie jest wymagane. Żeby relokacja mogła dojść do skutku, konieczna jest zgoda pracownika. W tym przypadku pracodawca nie musi pokrywać kosztów stałych, jakie ponosi pracownik w związku z życiem w innym miejscu.