Amortyzacja środka trwałego używanego sezonowo

Niektóre środki trwałe – np. piece grzewcze, sprzęt wodny wypożyczany latem lub akcesoria narciarskie wykorzystywane zimą – są używane w przedsiębiorstwach tylko w określonym sezonie. Sezonowe środki trwałe podlegają amortyzacji według innych reguł, niż te wykorzystywane przez cały rok. Odpisy z tytułu utraty wartości mogą być dokonywane tylko wtedy, gdy dany środek jest wykorzystywany, a więc tylko w sezonie.

Według wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z 20 marca 1996 r.), działalność sezonowa to rodzaj działalności gospodarczej, której wyniki są uzależnione od warunków atmosferycznych lub innych odznaczających się określoną regularnością warunków związanych z prawami przyrody. Przez działalność sezonową rozumie się więc np. wypożyczanie sprzętu narciarskiego lub morskiego, smażalnie ryb, nadmorskie lodziarnie itp.



Wielu prowadzących sezonową działalność przedsiębiorców korzysta z środków trwałych tylko w okresie aktywności firmy. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, że właściciel wypożyczalni kajaków prowadzi swoją działalność w miesiącach zimowych. Łączą się z tym specjalne reguły dotyczące możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu utraty wartości środków trwałych. Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt. 3 ustawy o PIT, odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w okresie ich wykorzystywania.

Jak wyliczyć wysokość miesięcznego odpisu? Są dwa wyjścia: podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku. W praktyce, częściej wykorzystywanym – bo korzystniejszym dla przedsiębiorcy – jest sposób pierwszy, wykorzystujący liczbę miesięcy w sezonie. Inne zasady, dotyczące np. ustalenia wartości początkowej czy jednorazowej amortyzacji, w przypadku środków trwałych wykorzystywanych sezonowo są takie same, jak w przypadku pozostałych środków trwałych.