Trudności te dotyczą przede wszystkim ujęcia opłat pocztowych zarówno na fakturze sprzedaży jak i księdze podatkowej (w odpowiednich jej kolumnach).
Jak więc powinny wyglądać poszczególne pozycje podatkowej księgi przychodów i rozchodów , co powinno się w nich znaleźć oraz na jakiej podstawie przedsiębiorca powinien zaksięgować koszty przesyłki pocztowej?
Zgodnie z przepisami Ordynacji Podatkowej jak i Ustawy o VAT sprzedawca jest zobowiązany do uwzględnienia kosztu przesyłki na fakturze oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poprzez zapis całkowitej sumy sprzedaży (towar i przesyłka) lub też ujęcie jej w osobnej pozycji na fakturze na podstawie dowodu jej nadania którym może być np. karta książki nadawczej na której znajdzie się adnotacja odnośnie danej pozycji sprzedaży.
Sprzedający nie ma jednak obowiązku wystawienia faktury czy wewnętrznego dowodu sprzedaży – wystarczy sam wpis pochodzący z książki nadawczej (dowód nadania przesyłki) potwierdzony przez pracownika placówki pocztowej. Ma natomiast obowiązek zapłaty podatku gdyż towar sprzedał wysyłając go wraz z fakturą (uwzględniającą zarówno sam towar jak i koszt jego wysyłki) do odbiorcy za pośrednictwem placówki pocztowej (pamiętajmy, że Poczta Polska jest zwolniona z podatku VAT podmiotowo) – koszty przesyłki jako dodatkowa pozycja na dokumencie sprzedaży powoduje jednocześnie obowiązek opodatkowania tejże czynności w takiej samej kwocie jak sprzedany towar (zgodnie z przepisami ustawy o podatku VAT przesyłka służyła kosztom uzyskania przychodu).
W księdze podatkowej w odniesieniu do opisanej wyżej sytuacji podatnik musi zawrzeć w kolumnie:
- 7 – łączną kwotę sprzedaży
- 13 – kwotę przesyłki pocztowej
Sytuacja wygląda inaczej w momencie, gdy przedsiębiorca staje się pełnomocnikiem klienta (na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa zawiera umowę na dostawę towaru przez pocztę polską).
Mamy wówczas do czynienia ze sprzedażą niepodlegającą opodatkowaniu – w tej sytuacji przesyłka którą wysyła sprzedawca klientowi traktowana jest już nie jako opodatkowana usługa lecz jako zwrot kosztów poniesionych w jej efekcie – podatnik nie musi więc ujmować jej na fakturze czy też rachunku - nie powstaje względem niej obowiązek podatkowy. W konsekwencji czego ewidencja sprzedaży na potrzeby VAT a także księgowanie wydatku jakim jest przesyłka w KPIR są zbędne i nie rodzą wobec sprzedawcy dodatkowych roszczeń ze strony organu podatkowego.