Praktycznie każdy przedsiębiorca podczas codziennej pracy ma do czynienia z podatkiem VAT. Występuje on właściwie zawsze, kiedy dochodzi do transakcji kupna-sprzedaży. Podatek VAT naliczony, czyli wynikający z faktur zakupowych, w ściśle określonych sytuacjach może zostać jednak uznany za koszt uzyskania przychodu.
Według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszt uzyskania przychodu uznaje się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, a także zachowania lub zabezpieczenia jego źródeł. Dodatkowo, wydatek musi mieć związek z prowadzoną działalnością, być właściwie udokumentowany oraz nie być uwzględniony w katalogu wydatków, których nie uznaje się za koszty.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 43 tejże ustawy, podatek od towarów i usług z zasady nie może być uznawany za koszt uzyskania przychodu. W przypadku VAT-u naliczonego przewidziano jednak pewne wyjątki, do których zalicza się:
- podatek VAT naliczony w całości – jeśli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług
- podatek VAT naliczony w części – w takiej wysokości, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.