Czym jest faktura dwujęzyczna i co powinna zawierać?

Nie ma obowiązku oraz przepisów ustalających sposób wystawiania faktur zagranicznych. Jest to dobrowolna kwestia przedsiębiorcy ułatwiająca współpracę z kontrahentami zagranicznymi.

Faktura dwujęzyczna, co do sposobu wystawiania i zawartości treści jest taką samą fakturą, jak faktura polska określona w art. 106e ust.1 (dział XI) ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (VAT) z tą różnicą, że jest opisana najczęściej w dwóch językach, języku sprzedawcy (wystawcy) oraz kontrahenta (odbiorcy). Należy koniecznie zapoznać się z wyżej wymienionym artykułem ustawy, ponieważ znajduje się w niej około dwadzieścia istotnych punktów dotyczących sposobu wystawiania faktury.


Analizując rynek polsko-węgierski, sprzedawca współpracujący z firmą węgierską, wystawiający fakturę dwujęzyczną, polsko-węgierską może przyjąć do rozliczenia faktury walutę ustaloną z kontrahentem jak np.: EURO, a nie złotówkę (PLN) własnego kraju, czy obowiązujący na Węgrzech forint (HUF). W tym przypadku wystawianie faktury dwujęzycznej jest dużym ułatwieniem dla kontrahenta oraz prowadzącej rachunkowość firmy księgowej.

Wystawiający fakturę stosuje się do przepisów podatkowych kraju w którym rozlicza się jego firma. Dlatego należy wziąć pod uwagę paragraf 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w którym jest napisane, że zapisy w księdze dokonane są w języku polskim i walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Przed rozliczeniem księgowym faktura wystawiona w walucie obcej musi koniecznie zostać przeliczona na złotówki. Rozliczenie podatkowe faktury wystawionej w walucie obcej odbywa się po kursie NBP z przed dnia roboczego wystawienia faktury (nie daty sprzedaży, czy daty zapłaty na fakturze). Przelicznik kursu waluty przyjmuje się według średniego kursu NBP, który można sprawdzić w archiwum kursów średnich tabela A, na stronie www.nbp.pl/kursy. Niezależnie od przyjętej waluty na fakturze, kwotę podatku VAT należy zapisać w złotówkach.


Ponadto w określonych transakcjach wewnątrzwspólnotowych (UE) jeżeli odbiorca jest również podatnikiem VAT w swoim kraju, sprzedawca powinien umieścić na fakturze informację „odwrotne obciążenie”. Oznacza to, że nie sprzedawca jest zobowiązany rozliczyć VAT w swoim kraju, a nabywca sprzedanego towaru czy wykonanej usługi. Wówczas polski sprzedawca, może wystawić odbiorcy zagranicznemu na fakturze VAT ze stawką 0% i kontrahent zagraniczny ma obowiązek rozliczyć VAT w swoim kraju.

Przedsiębiorcy będący płatnikami podatku VAT (podatek od wartości dodanej, skrót: podatek od towarów i usług) wystawiają fakturę VAT, natomiast przedsiębiorcy nie będący płatnikami podatku VAT wystawiają fakturę. Zgodnie z nowelizacją ustawy o VAT z 2014 roku, nie ma już wystawiania tzw. rachunków dla nie VAT-owców.