Niska wartość środka trwałego – jak ją ująć w ewidencji?

Jedna z najważniejszych kwestii nurtująca niemal każdego przedsiębiorcę to środki trwałe, ich ewidencja jak też dokonanie we właściwy sposób odpisów amortyzacyjnych.

Przedsiębiorcy wprowadzający po raz pierwszy środki trwałe do ewidencji, dodatkowo o wartości nieprzekraczającej kwoty 3 500zł miewają rozliczne problemy z ich rozliczeniem. Regułą w przypadku środków trwałych o niskiej wartości początkowej w ich przypadku stał się fakt, iż właśnie ta kwota (3 500 zł) stanowi próg odniesienia – od niego firmy głównie uzależniają to, czy dany składnik majątku jest środkiem trwałym czy też nim nie jest.

Niestety takie podejście nie zawsze okazuje się skuteczne – w wielu przypadkach (w szczególności firm prowadzących pełną księgowości) znacznie utrudnia rozliczenia ponieważ kiedy wartość środków trwałych przekracza wspomnianą powyżej kwotę (niezależnie od okresu użytkowania środka trwałego – przypominamy - takim jest składnik majątku którego użytkowanie przekracza okres 12 miesięcy) z miejsca uznawany jest przez firmę jako jednorazowy koszt.

Aby ułatwić zrozumienie tego pojęcia i dokonywać rozliczeń we właściwy sposób przedsiębiorca musi zrozumieć dwa pojęcia - amortyzację podatkową i do celów księgowych. Ta pierwsza wraz z maksymalną kwotą do jakiej odnoszą się środki trwałe o wartości nie przekraczającej 3 500 zł daje podstawę do uzyskania odpowiedzi na pytanie w jakiej maksymalnej wysokości firma będzie mieć możliwość rozliczenia kosztów uzyskania przychodu i podatku dochodowego – druga natomiast (amortyzacja księgowa) służy przede wszystkim określeniu w rachunku wyników kosztu użytkowania środka trwałego z jednoczesnym określeniem kwoty amortyzacji za dany rok która będzie mieć swe uzasadnienie w przygotowanym na koniec roku bilansie.